اینستکس؛ کوشش اروپا برای موازنه قدرت - مهسان بلاگ

این موضع اروپا در حوزه دیپلماسی مرتبط با ایران ازجمله موارد نادر در سیاست غربی ها از بدو انقلاب اسلامی تا به امروز است. قطعا ادبیات یک جانبه و قلدرمابانه رئیس جمهور آمریکا در این امر تاثیرگذار است. ترامپ از بدو آغاز حکومتش غالبا سیاست تحقیر را در دیپلماسی پیشه نموده است و به جز مواردی نادر، سیاست کشورها و همچنین سران آنان را به زشتی یاد نموده است. حس رجحان و فرض مطلق حاکمیت بر دنیا در منش او کاملا مشهود است که به نوعی همان حس هیتلر برای رجحان نژادی و سلطه بر دنیا را القاء می نماید.

در این میان اتحادیه اروپا نیز با پدیده ای به نام ترامپ روبهرو شده است که 28 کشور اروپایی را بواسطه قدرت مالیش به هیچ می انگارد .

اگرچه اروپا هنوز هم با بعضی سیاست های مطرح از سوی آمریکا هم صدایی می نماید، اما دوران ریاست جمهوری ترامپ بیش از پیش سیاست رجحان طلبی، یک حانبه گرایی و بدعهدی سران آمریکایی را برای اروپا ملموس کرد. لذا حفظ برجام و تاکید بر پای بندی به آن از سوی اتحادیه اروپا بیش از آن که در رابطه با دل نگرانی برای ایران تعریف گردد، به نوعی باید کوشش برای هویت اتحادیه اروپا به عنوان وزنه برابر آمریکا در عرصه دیپلماسی نیز دیده گردد. امروز 28 کشور اروپایی خصوصا آلمان، فرانسه و انگلیس باید صندلی مستقل خود را به افکار عمومی و مخصوصا ملت های خود نشان دهند تا متهم به نوچه گری برای آمریکا نباشند.

شاید بتوان گفت اینستکس برای نمایش این پای بندی تعریف شده است. در این میان ضعف این سازوکار در حمایت از تبادلات نفتی و کالاهای تحریمی مورد تحلیل های متفاوت قرار گرفته است، منجمله این که از منظر ایدئولوژیک واژه غرب به آمریکا و اروپا اشاره دارد و در یک رده قرار می گیرند و لذا منافع مشترک دارند و این منافع مانع اقدام جدی اروپاست. تورقی در آرایش طرفین جنگ دنیای دوم، نشان می دهد دنیا بینی در رابطه با آن چه ذیل منافع ملی تعریف می گردد در رده پایین تری قرار می گیرد و به همین خاطر گاه گروه هایی را که ظاهراً هیچ سنخییت فکری باهم نداشته اند در کنار هم گرد آورده است.

حجم بازار مالی آمریکا نسبت به حجم بازار ایران برای اروپا چنان متفاوت است که توان مبارزه اروپا با آمریکا را زیر سوال می برد و در اینجا بحث اراده اروپا در این رابطه شاید کمتر موضوعیت پیدا کند. اگرچه همان طور که گفته شد اذهان عمومی امروز منتظر عینیت یافتن استقلال اروپا از آمریکاست، اما از طرف دیگر توجه سیاسیون داخلی به واقعیت ها در عرصه دیپلماسی یاری می نماید تا با تحلیل های یک سویه، تسهیل گر به صف شدن کشورهای دیگر در بی تفاوتی به تفاهم و قراردادهای بین المللی نباشیم، این امر به هیچ وجه به معنی ندیده دریافت تعهدات دیگران در قبال برجام نیست، بلکه با دیدن فرصت هایی هر چند کوچک، که در بی تعهدی آمریکا در فضای دیپلماسی ایجاد می گردد، امکان گردش چرخه به نفع خود را ایجاد نموده و با ادبیات نسنجیده فرصت ابتکار عمل تقویت موضع اروپا در برابر آمریکا و انزوای این کشور در عرصه بین المللی را از دست ندهیم.

کارشناس روابط بین الملل و استاد دانشگاه

310 310

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مجله سامی: مجله سامی: انجمن های گفتگو